เที่ยวท่องล่องใต้ไปเรื่อย
รถไฟไทยเฉื่อยเหนื่อยนั่ง
สุดแคว้นแดนดินถิ่นปาดังฯ
เซซังลังเลเบซา...
ร่อนเร่เหหันนครศรีฯ
พบรักไมตรีต้องมนตรา
เมืองศรีธรรมราชนครา
สุขสันต์ประสาบ่าวสาว
ถึงคราจรจากพรากรัก
ห้ามหักใจลอยหงอยเหงา
ชุมทางแห่งรักของเรา
ลาจากพรากเจ้าเขาชุมทอง
หวูดรถสะท้านพาลสะดุ้ง
รถบ่ายหมายมุ่งแลจ้อง
น้ำตาหน้านางเนืองนอง
อกพี่เหมือนต้องศาสตราฯ
**ไผ่ พันลำ**
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น