http://www.youtube.com/watch?v=G_mmgqIwbesเพลงองคุลีมาล อินเดีย
: องคุลีมาล - โรม ศรีธรรมราช.mp3
องคุลีมาลเป็นบุคคลในตำนานสมัยพุทธกาล “ ฆาตกร 999 ศพ ” เขาเกิดในฤกษ์ดาวโจร ตามลัทธิความเชื่อของพราหมณ์สมัยนั้นเด็กที่เกิดในฤกษ์นี้ มักมีนิสัยสันดานหยาบช้า ดีร้ายกลายเป็นโจรใจทมิฬไป เพื่อเลี่ยงชะตากรรม เหล่าญาติ ๆ จึงขนานนามว่า “อะหิงสะกะ” แปลว่า “ผู้ไม่เบียดเบียนใคร”
เมื่อเจริญวัย พ่อแม่ได้หา เด็กหญิงชาย ที่มีนิสัยอ่อนโยนมาเป็นเพื่อนให้ลูกชายเล่นด้วย เพื่อช่วยกล่อมเกลาจิตใจไม่ให้หยาบคายจนลูกชายทำท่าจะเป็น เกย์ อยู่รอมร่อ.....ถึงคราวิถีชีวิตต้องตามลิขิตแห่งชะตากรรม เขาถูกส่งให้ไปเรียนยังสำนัก อาจารย์ทิศาปาโมกข์แห่งเมืองตักกะศิลา อันเป็นสถานศึกษาขึ้นชื่อในสมัยนั้น
เขามีรูปร่างงดงาม มารยาทเป็นผู้ดีมีสกุล นิสัยอ่อนโยน ร่ำเรียนก็ก้าวหน้าเร็วเก่งซะไม่มี ด้วยเหตุผลดังนี้ เขาจึงถูกคัดเลือกให้ไปอยู่ร่วมกับชายคาบ้านเดียวกับอาจารย์ ซึ่งมีภรรยาสาวสวยซ่ะ..........เพื่อช่วยงานของอาจารย์ที่บ้านนั้น
เพื่อน ๆ ที่ร่วมชั้นเรียนเกิดความริษยา ตาถลน อาจารย์หรือก็โปรดเขามาก ๆ อย่ากระนั้นเลย เพื่อน ๆ จึงหาแผนการชั่วหยาบทำลายล้างกำจัด อหิงสกะ ไปให้พ้นทาง ของพวกตน
เพื่อนที่ดีแม้มีหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
เหมือนหนึ่งเกลือแม้มีน้อยด้วยราคา
ยังดีกว่าน้ำเค็มเต็มทะเล....
แผนการถูกกำหนด
จึงผลัดกันยุแหย่อาจารย์ว่า อหิงสกะ กินบนเรือนขี้รดหัวอาจารย์ กำลังสวมเขาให้อาจารย์ ไม่เชื่อจารย์จับตาสังเกตเอาเอง.............
ฝ่ายภรรยาสาวสวยของอาจารย์ เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาหุ่นดีมีสกุล ก็เคลิ้ม ให้ความเอ็นดูสนิทสนมเป็นพิเศษ โป๊ะเช๊ะ..........อาจารย์เกิดความระแวงเช่นที่ถูกเป่าหู..........อำนาจความหึงหวงบ่วงกามาเหนือคุณธรรมแห่งศิษย์กับครู “ปล่อยไม่ได้ไอ้นี่” อาจารย์คิด
วันหนึ่งจึงเรียก อหิงสกะ เข้าพบ บอกว่า “เรามีวิชาช่วยมนุษย์ที่ตายแล้วฟื้นคืนชีพได้ แต่ไม่เห็นลูกศิษย์ไหนคู่ควรจะสอนบอกศาสตร์นี้ เห็นมีเธอที่เห็นมีคุณธรรมควรแท้ แต่ว่า...........เธอจำต้องออกไปฆ่ามนุษย์ ให้ได้พันศพ จึงจะเรียนศาสตร์นี้ได้สำเร็จ เธอไม่ต้องกลัว มนุษย์ที่เธอฆ่าแล้ว จักฟื้นชีพ เมื่อกลับมาศึกษาศาสตร์จากเรา”
อหิงสกะ แม้จะเรียนเก่งฉลาด แต่เมื่อไม่เฉลียว ความฉลาดก็แทบไม่ช่วยอะไรเลย..........เขาเชื่ออาจารย์ด้วยความซื่อนับถือว่า อาจารย์จึงมิได้คิดระแวงว่า นี่คือแผนยืมมือคนอื่นให้ฆ่าตน ของอาจารย์ที่ตนนับถือนั้น เขารับปากออกไปฆ่าคนตามเงื่อนไขของอาจารย์ ในบัดต่อมา.....
เมื่อฆ่าคนตายแล้วจำต้องเก็บจำนวนศพเป็นหลักฐาน จึงตัดนิ้วศพมาร้อยเป็นพวกมาลาสวมคอไว้ คนทั่วไปจึงขนานนามเขาว่า “องคุลีมาล” แปลว่า ผู้มีพวงมาลัยเป็นนิ้วมือ แต่นั้น
ทางการประกาศ พรก. ฉุกเฉินเฉพาะเพื่อจับเป็นจับตาย องคุลีมาล มาสำเร็จโทษ
ฝ่ายมารดาของ องคุลีมาล ทราบข่าวจากทางการว่า จะจับตายลูกของตน นางกินไม่ได้นอนไม่หลับ รีบเที่ยวตามหาลูกชายเพื่อให้วางศาสตราวุธให้ทางการจับเป็น โทษหนักจะเป็นเบา...........
ฝ่ายมารดาของ องคุลีมาล ทราบข่าวจากทางการว่า จะจับตายลูกของตน นางกินไม่ได้นอนไม่หลับ รีบเที่ยวตามหาลูกชายเพื่อให้วางศาสตราวุธให้ทางการจับเป็น โทษหนักจะเป็นเบา...........
อุปนิสัยบารมีผู้จะบรรลุพระอรหันต์ แม้ภูเขาสิเนรุ มาบดทับ ก็หาตายไม่ แต่ต้องไม่ทำกรรมอันหนัก ได้แก่อนันตริยกรรมห้า
พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราทั้งหลาย ทรงตรวจดูสรรพสัตว์ที่จะทรงไปโปรดด้วยข่ายคือพระญาณ เป็นพุทธกิจ ประจำวัน ทรงเห็น องคุลีมาล ปรากฏในข่ายคือพระญาณของพระองค์
ทรงเห็นมารดาของเขากำลังจะเจอบุตรชาย ซึ่งได้หลงผิดเป็นชอบไปแล้ว หากไม่ทรงรีบไปขวางทาง องคุลีมาล ก็จะฆ่ามารดา กระทำอนันตริยกรรม อุปนิสัยบารมีแห่งอรหันต์ ก็จะอันตรธานไปด้วยวิบากกรรมนั้น
ทรงเห็นมารดาของเขากำลังจะเจอบุตรชาย ซึ่งได้หลงผิดเป็นชอบไปแล้ว หากไม่ทรงรีบไปขวางทาง องคุลีมาล ก็จะฆ่ามารดา กระทำอนันตริยกรรม อุปนิสัยบารมีแห่งอรหันต์ ก็จะอันตรธานไปด้วยวิบากกรรมนั้น
จึงทรงไปดักทางระหว่างแม่ลูกจะพบกัน............องคุลีมาล เห็นพระบรมศาสดา ก็คิดว่า “สมณะนี่ ท่าจะซวยช่วยไม่ได้ เราฆ่ามาก็เหลือศพเดียว ดีเหมือนกัน เอาศพสมณะเป็นคำรบพัน ท่าจะเป็นมงคลเป็นแน่แท้”
คิดแล้วก็ปรี่ไปหาพระบรมศาสดาพร้อมเงื้อดาบหมายจะฟันให้ตายด้วยดาบนั้น..........
คิดแล้วก็ปรี่ไปหาพระบรมศาสดาพร้อมเงื้อดาบหมายจะฟันให้ตายด้วยดาบนั้น..........
องคุลีมาล “หยุด สมณะ หยุด ๆ”
พระบรมศาสดา “เราหยุดแล้ว”
องคุลีมาล “หยุดดิ๊.....”
พระบรมศาสดา “ก็เราหยุดแล้วนี่”
องคุลีมาล วิ่งตามพระบรมศาสดา แต่ไม่ทันสักที ยิ่งตามก็ยิ่งไกล เหนื่อย.........พระองค์ก็ดูเหมือนไม่ได้วิ่ง แต่ทำไมถึงตามไม่ทัน สมณะนี้ท่าจะไม่ธรรมดา............หอบ..........
องคุลีมาล “หยุดก่อนสมณะ หยุดก่อน”
พระบรมศาสดา “เราหยุดแล้ว แต่ท่านซิยังไม่หยุด”
องคุลีมาล เห็นท่าจะไม่ไหว จึงทูลไปว่า เอางี้ท่านสมณะเราไม่ฆ่าท่านแล้ว ขอให้ท่านบอกมาก่อนว่า ท่านว่าหยุดแล้วทำไมเราตามท่านไม่ถึงสักที.........
พระบรมศาสดา ตรัสกะเขาว่า “เราหยุดแล้วจากการฆ่าเบียดเบียนผู้อื่น ......แต่ท่านหาได้หยุดเช่นเราไม่”
องคุลีมาล ฟังพระพุทธดำรัสเพียงนั้น ก็ได้สติ..........โอ กรรมอันหนักของเรา........เกิดความสลดใจ.....ทิ้งดาบลง น้อมศีรษะกราบแทบพุทธุปบาท ของพระบรมศาสดา น้ำตาไหลพราก..............
ทรงกระทำให้แม่ลูกเห็นกัน แล้วตรัสให้พระโอวาท เขาได้ดวงตาเห็นธรรม ได้บรรลุอรหันต์ตามลำดับ เขาทูลขออุปสมบท พระบรมศาสดาทรงขอพระราชทานอภัยโทษ กับทางการแล้วทรงอนุญาตให้อุปสมบท....................
ทรงกระทำให้แม่ลูกเห็นกัน แล้วตรัสให้พระโอวาท เขาได้ดวงตาเห็นธรรม ได้บรรลุอรหันต์ตามลำดับ เขาทูลขออุปสมบท พระบรมศาสดาทรงขอพระราชทานอภัยโทษ กับทางการแล้วทรงอนุญาตให้อุปสมบท....................
ทำบาป ด้วยเจตนาอ่อน ด้วยเขลาหลงผิด และทำไม่นาน บาปย่อมให้อ่อนให้ผลได้ไม่เต็มที่.....
**ไผ่ พันลำ**
